بررسی الگوی تجویز تجربی آنتی‌بیوتیک در اورژانس یک بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1385

سابقه و هدف: ایجاد مقاومت در میکروارگانیزم‌ها نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها، یکی از مشکلات جدی در زمینه طب عفونی می‌باشد که علت عمده آن تجویز نامناسب آنتی‌بیوتیک توسط پزشکان است. از آنجایی که درباره الگوی تجویز تجربی (Empiric) آنتی‌بیوتیک در کشور اطلاعات چندانی وجود نداشت، این مطالعه با هدف بررسی الگوی تجویز تجربی آنتی‌بیوتیک در یکی از بیمارستان‌های تابعه دانشگاه شهید بهشتی، انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی، در سال 1385 در اورژانس بیمارستان مورد مطالعه، با بررسی پرونده 200 نفر از بیمارانی که حداقل یک آنتی‌بیوتیک در اورژانس دریافت کرده بودند، انجام شد. پزشکان مجری طرح پس از گرفتن شرح‌حال و معاینه بیماران فوق، فرم اطلاعاتی مطالعه را با توجه به مستندات پرونده بیماران در اورژانس، تکمیل کردند. در مورد ارزیابی مناسب بودن آنتی‌بیوتیک تجربی تجویزشده، مرجع، آخرین چاپ کتاب بیماری‌های عفونی مندل (سال 2005) و پروتکل مصوب کمیته کنترل عفونت بیمارستان محل مطالعه بود. یافته‌ها: از بین 200 پرونده بررسی‌‌شده که در آنها حداقل یک آنتی‌بیوتیک برای بیمار تجویز شده بود، در 108 بیمار (54%)، آنتی‌بیوتیک تجویزشده اندیکاسیون نداشت و از 92 موردی که تجویزآنتی‌بیوتیک اندیکاسیون داشت، در 55 مورد (8/59%)، آنتی‌بیوتیک به صورت صحیح (از نظر مقدار، نوع و فاصله) تجویز شده بود. نتیجه‌گیری: میزان تجویز آنتی‌بیوتیک بدون وجود اندیکاسیون و انتخاب نابجای آنتی‌بیوتیک در اورژانس بیمارستان محل مطالعه زیاد بود. بنابراین، اقداماتی از قبیل آموزش دوره‌ای پزشکان و نظارت بر تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها لازم است.